نقش موقعیت در پیشگیری از وقوع جرم

خصوصیات موقعیتی (عوامل احاطه کننده و بلاواسطه در یک مکان) فرصت بزهکاری و کجروی را فراهم می سازد. به سخن دیگر موقعیت های بزهکاری همواره یکی از علل مهم ارتکاب بزه بوده و تصمیمات بزهکاران بالقوه را تعیین می نمایند. با توجه به این متغیر یکی از روش های مبارزه با بزه در جرم شناسی پیشگیرانه با نام پیشگیری موقعیت مدار از بزهکاری، مطرح می گردد. پیشگیری موقعیت مدار از بزهکاری، مجموعه تدابیر غیرکیفری سریع و بلاواسطه ای است که برای منصرف یا مأیوس کردن بزهکاران بالقوه از ارتکاب جرم و کجروی به وسیله حذف یا کاهش موقعیت های بزهکاری طراحی می گردد. طبق این دیدگاه که از نظریه های جرم شناسانه گوناگونی منشاء یافته و از پشتیبانی تجربی قویتری نسبت به دیگر خط و مشی های پیشگیری از جرم برخوردار است، مجرمان بر اساس هزینه و منافع حاصله دست به انتخابی عقلانی می زنند و حتی اگر مجرمین با انگیزه در جامعه حضور داشته باشند با اقداماتی نظیر افزایش نظارت بر آماج بالقوه یا کاهش جذابیت آنها می توان به کاهش وقایع بزه کارانه و بزه دیدگی کمک نمود. این رویکرد توجه ما را به سوی علل نزدیک و نه دور و چگونگی وقوع بزه و نه چرایی و علت بزه معطوف می سازد. کورنیش و کلارک آخرین نسخه تکامل یافته این شیوه از پیشگیری غیرکیفری را با معرفی پنج طریق که هر کدام به پنج تکنیک تقسیم می گردد تشریح کرده اند.این پنج دسته از روش ها عبارتند از: 1) افزایش تلاش بزهکاری 2) افزایش خطر بزهکاری 3) کاهش منافع بزهکاری 4) کاهش تحریک ها 5) حذف بهانه های مربوط به بزه. محقق در این رساله بدنبال تصحیح شکاف و بی تعادلی در نظریه های جرم شناسی است که نقش مهم موقعیت را در ایجاد و پیشگیری از بزهکاری نادیده گرفته است. در عین حال متغیرهای فردی و محیطی به عنوان علل مهم شکل گیری شخصیت مجرمانه و ارتکاب جرم نادیده گرفته نشده است.با قبول این که موقعیت یکی از دلائل وقوع بزهکاری است می توانیم چشم انداز جدیدی از سیاست های پیشگیری از بزهکاری را داشته باشیم که بر روی کنترل موقعیت ها متمرکز است. این رساله به دو بخش تحت عناوین: 1) موقعیت و بزهکاری 2) موقعیت و پیشگیری از بزهکاری، سازمان یافته است. در بخش اول نقش موقعیت در بزهکاری و در بخش دوم پیشگیری موقعیت مدار از بزهکاری ارایه گردیده است.